Alles wat u hier leest is gebaseerd op onze eigen waarnemingen en ervaringen. Wij laten iedereen vrij in het vormen van een eigen mening hierover. Indien u meer informatie wilt over een van benoemde zaken, kunt u vrijblijvend en discreet contact opnemen.

Cattery von Dandeloh Uitleg over de situatie met de katten van cattery von Dandeloh Omdat er behoorlijk wat controversie is ontstaan, naar aanleiding van de katten welke wij uit het bezit van cattery von Dandeloh hebben gehaald, zien wij ons genoodzaakt de situatie hier uit te leggen. Tevens maken wij nu publiekelijk bekend wie de betreffende fokker is, omdat wij het niet noodzakelijk vinden, om hun op wat voor manier dan ook de hand boven het hoofd te houden! In Mei 2009 klopten dhr en mw Wlodarzcak bij ons aan voor hulp. Zij werden met al hun dieren (meer dan 20 katten en 2 honden) uit huis gezet. Wij hebben hun onderdak geboden en ze met spullen en geld ondersteunt. Wij hebben ervoor gezorgd dat dhr Wlodarzcak binnen zeer korte termijn een goed betaalde baan (€ 2000,- netto per maand!!!) kreeg, via het werk van Dennis. Vervolgens gebeurde er dit: Ze bouwden een huurachterstand op (wij vroegen € 450,- per maand voor een huis met 4 slaapkamers, inclusief GLW) Ze kwamen hier geld lenen voor boodschappen, benzine om naar het werk te kunnen etc…Ze leenden geld bij arbeidcollega’s, waardoor ze dus ook nog eens Dennis op zijn werk behoorlijk voor schut zetten! Dat geld kwam uiteraard nooit terug. Na verloop van tijd, stapelden de rekeningen en problemen zich daar op en de schulden bij ons en anderen ook. Alles wat wij hoorden waren loze beloftes en leugens, zodat wij na verloop van tijd ons genoodzaakt voelden hun de huur op te zeggen. Omdat wij toen al meer dan sterk de indruk hadden, dat zij zichzelf in een situatie hadden gewerkt die hun boven hun hoofd groeide en de helpende hand die wij boden alleen werd mis-bruikt en niet ge-bruikt,hadden wij, samen met hulp van Petra (cattery Manalishi) op hun in zitten praten om een aantal van hun katten aan ons af te staan, om zo wellicht hun situatie wat te “verlichten”. Dit resulteerde in (slechts) 3 katten die hier kwamen, uitgemergeld en getraumatiseerd. 2 katers en een drachtige (voor de 3e keer in 1 jaar!) poes. In november 2009 vertrokken zij naar een andere woonruimte. Toen de sleutel ingeleverd moest worden, bleken er 2 katten te zijn, die ze “niet te pakken kregen”. Dhr Wlodarzcak kwam nog 2 dagen terug, de sleutel halen, om het nog eens te proberen, maar iedere keer kwam hij met bloedige handen en lege kennelcab de sleutel terug brengen, waarna wij na 2 dagen van mening waren,dat er iets niet kon kloppen. Wij hebben dus simpelweg gezegd: laat maar zitten WIJ vangen ze wel en houden ze dan ook, want hier klopt iets niet! Toen wij dus gingen kijken waar de katten waren en erachter kwamen dat ze op de kamer van de verwarmingsketel zaten, 2.5 x 2.5  ZONDER daglicht! (geen raam) kon ik wel huilen. Deze poes en (open) kater, hebben van mei '09 tot november '09 in een kamer opgesloten gezeten en we kunnen alleen maar gissen over de exacte toedracht, maar we gaan ervan uit, dat er 1-2 keer per dag de lamp aanging (TL, dus lekker fel) en er (misschien)voer en water werd gegeven. Onnodig uit te leggen, dat ieder levend wezen in een dergelijke situatie stapelgek wordt!Ik had tot die tijd geen enkele reden om aan te nemen, dat deze mensen een aantal van hun katten op dergelijke manier huisvestten, ze woonden in een groot huis met 4 slaapkamers, tuin en noem maar op! Maar ik kan beloven dat ik er een vreselijk schuldgevoel aan over heb gehouden!!! De kattenbak puilde uit, water was er nog een bodempje en voer was niet te vinden. De krabpaal was van een design zoals ik nog nooit had gezien en de kamer stonk vreselijk. Beide katten zaten verschrikt tegen elkaar aan gedrukt in een (onbereikbaar) hoekje. In juli heeft de poes 3 kittens gekregen. Twee dagen na de bevalling had ze 1 kitten opgegeten, de dag erop weer een, toen mw Wlodarzcak mij benaderde en vroeg of ik het 3e kitten wilde opvangen en bij mijn zogende poes wilde leggen, wat ik ook heb gedaan. Let wel... ik was toen NIET op de hoogte over hoe deze katten gehuisvest waren!!! Achteraf dus: de poes is met de kater in dat donkere hok gegooid, om kittens te produceren! Mw Wlodarzcak komt hier huilend vertellen dat de poes haar kittens opeet en ze niet snapt waarom! Dit is om uit te leggen,wat het arme beest mee heeft moeten maken. We hebben tranquilizers moeten gebruiken om ze te vangen. De kater had diverse wondjes, hoogstwaarschijnlijk van de vangpogingen, want we hebben een paar bloedige handschoenen en een bezemsteel gevonden in de kamer. Beide dieren waren graatmager, hadden ontstoken ogen, wormen en vlooien en een rauwe, openstaande vacht. Wij hebben ze hier apart gezet en eerst tot rust laten komen en weer aan daglicht (en het dag,- nachtritme) laten wennen. Goed voer, schoon water en een schone kattenbak bleek voor deze katten een luxe. Lichamelijk knapten ze beiden op, maar ze zijn dermate getraumatiseerd, dat de kater de eerste 2 weken onder zijn mandje lag (en ik elke dag bang was dat hij er dood onder zou liggen) en de poes in een hoekje gedrukt, met wijd open ogen angstig kijkend. Pas na 2 weken kregen we de papieren van de katten, waarbij van tevoren nog deze vraag kwam: welke kleur heeft de poes? Ze wisten zelf niet eens welke katten ze niet meer hadden!!!!De kater liet zich na een poos benaderen en aanraken. Hij laat het over zich heen gaan, maar weet duidelijk niet hoe hij op aaien en lieve woordjes moet reageren. Hij zit stijf op mijn schoot en als ik hem los laat, rent hij terug naar zijn mandje, om daar weer in elkaar gedoken te gaan zitten. De poes liet zich absoluut niet benaderen. Ze gromde zodra ze voetstappen hoorde, blies en spuugde zodra je binnen handbereik kwam en sprong tegen de wanden van de bench van schrik. Nu wij de katten hier een tijd hadden en van mening waren een inschatting te kunnen maken, over hoe ze zich verder zouden ontwikkelen, denken wij dat de kater te herplaatsen is, na castratie,  in een heel rustig huis,met geduldige mensen. Bij de kater is er zichtbaar vooruitgang in zijn ontwikkeling en hij lijkt ook weer wat vertrouwen in mensen te krijgen, al zal het nog een hele tijd duren, voordat hij beseft, dat wat hem tot nu toein zijn korte leven is aangedaan, niet de gebruikelijke gang van zaken is. De poes bleek gelukkig niet drachtig. Dat was onze grootste angst. Omdat wij haar niet konden benaderen, konden wij dus niets zien, maar moesten we afwachten. Nu ze meer dan 2 maanden hier was, was dus duidelijk dat ze in elk geval bespaart bleef van nog een bevalling. (van overigens haar halfbroer)Helaas was haar trauma veel erger dan bij de kater, ze was 4 jaar oud en dus heeft zij 2 maal zolang de torturen moeten doorstaan, welke haar door dhr en mw Wlodarzcak zijn aangedaan, om redenen die wij met ons verstandniet kunnen bevatten! De poes is door hun zelf gefokt, dus van kitten af bij hun geweest. Wij kunnen er met ons verstand niet bij, wat dit arme dier hun heeft aangedaan, om zo behandeld te worden……… Nadat wij alles hadden geprobeerd, wat in onze macht lag (Rescue Remedy, Feromonen etc) om te proberen de poes te kalmeren en niets baat bleek te hebben, voelde wij ons gedwongen andere opties te vinden, om haar te helpen. Wij hebben op diverse forums om hulp gevraagd, alle mogelijke opvang en kattenhulp instanties benaderd.De instanties waren heel duidelijk: zo’n kat kunnen wij ook niet helpen, sorry. Op de forums kwamen diverse adviezen, welke allemaal zijn geprobeerd of overwogen, maar geen daarvan was een blijvende en/of goede oplossing. Een fokker bood aan de kat op te nemen. Deze fokker woont in Engeland. Dit zou betekenen dat wij de poes meerdere malen hadden moeten verdoven, om haar te kunnen laten enten,(wij hebben nooit het entingenboekje gekregen) vervolgens de quarantaine procedure opstarten, wat betekend: 8 maanden wachten en daarbij nogmaals de kat meerdere malen verdoven i.v.m. de procedure van entingen en bloedtesten. Daarna had de poes een reis moeten maken per vliegtuig of boot, wederom verdoofd. Ondanks het ontzettend lieve aanbod, meenden wij dat dit gewoon een veel te zware belasting zou zijn, voor zowel de kat, als degene die haar op wilde nemen. Tevens…… diegene zou dan pas écht in de gaten krijgen hoe wild deze poes was en dat het gewoon onmogelijk was haar op wat voor manier dan ook te benaderen, dus onmogelijk om voor haar te zorgen, omdat ze telkens als er iets is (enting, wormkuur, ziekte o.i.d.) verdoofd zou moeten worden om haar überhaupt te kunnen pakken. Met een heel zwaar hart, hebben wij dus in overleg met de dierenarts de beslissing genomen haar uit haar lijden te verlossen. Deze beslissing was een van de moeilijkste van mijn leven! Een lichamelijk gezond dier van 4 jaar oud, wat nooit een greintje liefde of plezier in haar leven heeft gekend te moeten inslapen. Mijn woede ten opzichte van dhr en mw Wlodarzcak valt niet in woorden uit te drukken! Ik had hier een tablet nodig, bestemd voor een hond van 12kg om de poes te kunnen verdoven, zodat ze in de kennelcab kon. Desondanks verzette ze zich nog!!!! Ik heb haar met handschoenen en hulp moeten pakken!!! Bij de dierenarts moesten wij haar opnieuw verdoven en toen ze verdoofd was, kon ik haar voor het eerst aaien!!Ik kan niet uitleggen hoeveel pijn mij dat heeft gedaan!!! Met mijn vingers in haar vacht, heb ik afscheid van haar genomen, vervuld met een schuldgevoel, immens verdriet en machteloosheid. Dit arme dier heeft nooit iemand iets misdaan en ook ik heb hier niet om gevraagd. En nu zijn er mensen die mij veroordelen, om deze beslissing! Mensen die vanaf de zijlijn het verhaal hebben gevolgd en die geen besef hebben hoe erg dit alles is! Mensen die zeggen: Susanne houdt niet van katten, Susanne heeft een gezonde kat in laten slapen. Ja, als je het zo bekijkt, zou ik mezelf ook een monster vinden, maar Dasha was geen gezonde kat meer. Lichamelijk wel, maar dat kleine hoofd zat vol met verdriet, woede, ellende, angst en vooral pijn, pijn, pijn. Het was beslist geen makkelijke keuze, ik heb er nachten van wakker gelegen en heb pijn in mijn hart, om een kat die ik maar een korte tijd in huis heb gehad, maar ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt,in het belang van Dasha zelf! Ik respecteer de mening van anderen, maar waag het niet mij te bestempelen als iemand die niet van katten houdt!!! IK ben hier niet de boeman, dat is mw Wlodarzcak, die nu nog meer dan 20 katten in haar bezit heeft. Ze heeft nog kittens van februari, niet geënt, katers, poezen ongesteriliseerd, alles loopt door elkaar dekt elkaar noem het maar op. De brieven van de deurwaarders blijven en masse bij ons binnenstromen, de dierenbescherming kan en wil niks doen. Wij kunnen de overgebleven katten niet “zomaar” daar weghalen en waar moet ik 20+  niet geënte, verwaarloosde en getraumatiseerde, misschien nog drachtige katten huisvesten?!Ik ben meer gebaat bij hulp, dan bij veroordelingen, terwijl ik hier met de beperkte middelen en mogelijkheden die ik heb, uit alle macht probeer een oplossing te vinden. Verscheurd door verdriet om wat ik noodzakelijk vond om te doen en om wat ik elke dag nog hier zie in die intens verdrietige ogen van de katten die we nog hebben. Ben ik kwaad? JA! Woedend!!!Wij hebben alleen maar goed willen doen, door mensen in nood op te vangen, door katten in nood op te vangen. Nu wordt ik veroordeeld en dat terwijl ik hier nog elke dag bezig ben, een oplossing te vinden voor de overgebleven katten en ook nog de katten die we hebben kunnen “redden” te helpen. Intussen worden er e-mails verstuurd naar mijn vriendin Petra, die mij met deze situatie helpt en mij steunt, dat zij “net zo erg is als Susanne” en dat mensen met haar niets meer te maken willen hebben, omdat zij dus net als ik “niet van katten houdt” en worden wij op forums in stukken gescheurd. Ik probeer het tenminste nog, ondanks zulke gemene en achterbakse woorden en veroordelingen!Ik hoef geen namen te noemen, maar wel dit: schaam je!!! Schaam je diep!!Iets lezen of horen, is beduidend anders, dan het aan den lijve ondervinden!!! Wil je de echte schuldige? Meneer Wlodarczak Mevrouw Wlodarczak. Misschien had ik, volgens anderen, een andere oplossing kunnen verzinnen, maar na alles overwogen te hebben, ben ik ondanks het verdriet dat het mij deed (en nog doet) van mening, dat dit in het belang van Dasha het beste was. update: 20-1-2010.Degene die verantwoordelijk was voor de negatieve uitingen m.b.t. mijn beslissing met Dasha, heeft aan Petra en mij oprecht excuses aangeboden. Blijkbaar was er een misverstand mb.t. de werkelijke toestand van Dasha en werd haar gesteldheid zwaar onderschat. Uiteraard zijn wij verheugd hierover en hebben de excuses natuurlijk aanvaard. Wij hopen dat anderen, welke in de "verkeerde" mening zijn meegegaan, ook zullen inzien, dat ik de laatste ben, die eender welk dier, om wat voor reden dan ook slecht zou behandelen, of zonder gegronde reden inslapen. update: 29-1-2010.Na ook op het nieuwe adres een huurachterstand te hebben opgebouwd, hebben onze "vrienden" besloten om er vandoor te gaan. Zover wij weten terug naar Duitsland, wat ons verheugd, omdat wij blij zijn dat ze hier niet nog meer schade aan kunnen richten (behalve de € 30.000,- rekeningen die hier nu liggen) en omdat de dierenbescherming in Duitsland stukken strenger is dan bij ons. Alle deurwaarders, incassobureaus, schuldeisers, banken etc worden door mij constant op de hoogte gehouden. update 13-2-2010.Pinto zal volgende week naar Berlijn verhuizen, waar hij in een liefdevol gezin opgenomen wordt en de rest van zijn leven vertroetelt. Wij hebben het volste vertrouwen erin, dat Ramona weet waaraan ze begint en dat zij met haar ervaring erin zal slagen Pinto te geven wat hij nodig heeft en daarvoor liefde en dankbaarheid terug zal krijgen! update 21-2-2010. Een (vertaalde) quote uit een e-mail van Ramona:"Ik denk na de eerste 24 uur, dat hij ons nooit tegemoet zal komen rennen, omdat hij blij is ons te zien. Het is werkelijk schrikbarend, als hij ons met zoveel verlammende vrees tegemoet komt. Het is pas het begin. Wij doen er alles voor om ervoor te zorgen dat hij zich goed zal voelen. Ik moet zeggen dat ik een gevoel van schaamte heb m.b.t. die familie, die hem zijn leven tot nu toe zo verziekt hebben. Wat hebben ze hem toch aangedaan?".....spreekt voor zich en ik begrijp precies wat ze bedoeld. We zijn echt blij dat Ramona zich zo inzet om Pinto een fijn leven te geven en hebben er het volste vertrouwen in, dat het haar zal lukken hem zich weer kat te laten voelen en voor het eerst van zijn leven te laten spinnen. update:2012 Intussen zijn alle katten, behalve Pinto, die wij hebben gered overleden. Tasso, die bij ons woonde, brak kort nadat wij hem hadden zijn heup toen hij op de bank wilde springen. Zijn botten waren door de slechte voeding zo broos, dat hij deze simpele sprong niet kon maken! Hij is daarvan hersteld, maar is eigenlijk nooit helemaal topfit geworden. Wel heeft hij het hier prima naar zijn zin gehad, was zeer verdraagzaam met de andere katten en lag het liefst de hele dag in de zon. Helaas was zijn conditie zo slecht, dat zijn organen het allemaal niet meer aan konden en hebben wij hem vredig over de regenboogbrug laten gaan. Frenny bleef getraumatiseerd en wilde zich niet laten aaien of aanraken. Ze was verdraagzaam met andere katten, maar had gewoon helemaal geen vertrouwen in mensen. Verbazingwekkend genoeg sprong ze op schoot, luid schreeuwend en aanhankelijk als een kitten, wanneer iemand een stuk brood in de hand had!!! Niet bij brokjes, vers vlees of blikvoer, nee bij BROOD!!! Ieder die dit leest mag daar zelf conclusies uit trekken....Haar lichamelijke conditie was dermate slecht en verbeterde niet, zodat ook zij ingeslapen moest worden. Balthazar Ook hier gruwelijke gevolgen van verwaarlozing. Aan de buitenkant zag je niets, maar opvallend was dat hij geen gewicht toenam en telkens wanneer hij brokjes at, hij moeilijk slikte. Er was niets te zien aan de tanden of mond, dus werd het voer omgezet naar uitsluitend blik en vers.Slechts enkele weken later begon hij kleine beetjes bloed te spugen. Onderzoek wees uit dat het arme dier helemaal vol zat met (maag)zweren die tot in zijn slokdarm zaten! Het arme beest had amper nog plaats in zijn maag voor voedsel, bij het slikken moest het voer langs al die zweren af, wat vreselijke pijn veroorzaakte. Sectie wees uit dat vele van de zweren waren voorzien van littekenweefsel, getuigende dat ze er al geruime tijd zaten. Als zelfs een dierenarts tranen in zijn ogen krijgt, weet je wat dit dier geleden heeft!!! Hij is uit zijn lijden verlost..........

Zo hebben wij de katten gevonden. Doodsbang in een hoekje tegen elkaar geperst. Deze foto’s zijn genomen met licht aan, in die kamer was het anders pikdonker!!

Pinto die liever geplet zat tussen de muur, dan zich door ons te laten pakken. Vol met wondjes, vlooien, wormen, oormijt, graatmager en een hoopje ellende.

“De krabpaal” Een van de kamers met spullen die achtergelaten zijn. Ook hier hebben katten gezeten! Aan het plafond een vliegenstrip barstensvol en aan de muur bloederige snot van de katten!

Pinto Toen en nu